Verkoud
Stil staat het bevroren grauwe riet
In de koude ijzige wind
Grijs schuimen de donkere waterkoppen
Deze tijd lijkt jou niet goed gezind
Ruw breken zou immers het starre riet
Als de maaier er nu voor komen zou
Daarom ligt er rust over het land
En heerst nog even die stille kou
IJskristallen vangen het licht
Van de zwakke winterzon
En dooiden zoooo langzaam aan
Dat je het nauwelijks merken kon
Toch naakt de zachte lentezon
Komt zoetjes aan het leven terug
Kruipt uit de modder gestaag omhoog
En legt de dood weer op zijn rug
Stil wuift straks dan het ontspannen riet
Ontdooid en vol van levenskracht
De winter kwam maar juist op tijd
Het leven veert nu op… en lacht
Stilaan zal het ook weer zomer zijn
Stralen zal de zon heel hoog
Het water zwoel, het riet weer groen
Veel pijn vergeten, de tranen droog
De kou diende jouw goede doel
Verstilling, de zintuigen even dicht
Zo werkt de natuur, zo is de mens
Als de zon hem niet verlicht
Zoek de zon dan steeds opnieuw
Richt je blik op je innerlijk licht
Warm je aan je Hoger Zelf
Die jou ooit heeft opgericht.